เพราะเธอคือลมหายใจ My last breath

‘Ma puce’ (มาปุซ) เห็บหมาของฉัน เป็นคำเรียกคนรักที่ชาวฝรั่งเศสนิยมเรียก 

เขามักจะเรียกเธอแบบนี้ เรียกด้วยความรักและเอ็นดู แต่ความหมายของมันทำให้เธอทั้งขำทั้งใจเต้น 

‘ไม่ชอบเหรอ’ เขามองสบตา มือข้างหนึ่งไล้วนอยู่ที่ไหล่เปลือยของเธอ ‘แต่อาชอบ’

อาชอบ...แปลว่า เขาจะเรียกแบบนี้ต่อไปแม้ว่าเธอจะไม่ชอบก็ตาม

วิธีพูดของเขานุ่มนวล เรียบเรื่อย แต่เต็มไปด้วยความเด็ดขาด 

‘มาปุซ’ เขากระซิบแผ่ว ‘อาอยากจูบนาง’ 

ริมฝีปากร้อนจัดประทับบนไหล่มน กลิ่นอันอบอุ่นแผ่ซ่านออกมาจากตัวเขา อนงค์นางสะท้านยามเขาพร่างพรมจุมพิตลงบนผิวกายของเธอ

ซอกคอ เขาประทับตราเป็นเจ้าของ

ใบหู เขาขบเม้มชวนให้เสียวซ่าน

ปลายคาง เขาจูบอย่างหยอกล้อ

แก้มนุ่ม แดงระเรื่อจากไรหนวดของเขา

และกลีบปากสีกุหลาบ ส่งความวาบหวามสู่ใจกลางเรือนร่าง

จูบของเขามีกลิ่นกาแฟ ผสมปนเปกับกลิ่นไวน์ และกลิ่นบลูเบอรี่ชีสเค้ก

เขาถอนจูบ ใช้ดวงตาที่น่าหลงใหลมองเธอราวกับจะกลืนกิน

‘กลิ่นกุหลาบผสมกลิ่นวานิลลา หอม...’ เขาก้มหน้าลงมาอีกครั้ง กระซิบน้ำเสียงแหบพร่า ‘น่ากิน’